Rozdział 21. Zrozumiała, że nie ma szans na ucieczkę i nikt jej nie pomoże.

            Nazajutrz Hermiona obudziła się z lekkim bólem głowy. Wczorajszy alkohol dał o sobie znać. Przez chwilę rozglądała się po sypialni i nie bardzo mogła skojarzyć fakty. Przypomniała sobie, że znajduje się w domku w górach, którego właścicielem jest Draco. A właśnie skoro o nim mowa… Dopiero teraz zauważyła, że jest do niej przytulony i obejmuje ją ramionami. O Boże, co ja narobiłam? Hermiona spojrzała na swój ubiór. Spałam w jego koszuli. Nie wierzę, że poszłam z nim do łóżka i nic nie pamiętam, pomyślała. Spróbowała wyswobodzić się z jego objęć, na co chłopak mruknął przez sen:

            - Mionka, Kotku, jeszcze pięć minut. – objął ją mocniej.

            - Draco, obudź się.

            - Co się dzieje? – otworzył leniwie jedno oko.

            - To się dzieje, że spaliśmy ze sobą.

            - I było cudownie. – chłopak pocałował ją w odsłonięty obojczyk. A więc jednak zrobiłam to. Dziewczyna usiadła na łóżku.

            - Przestań, to nie jest śmieszne. Ja nic nie pamiętam. – Hermiona ukryła twarz
w dłoniach. – Przepraszam Cię, nawet nie wiesz jak jest mi wstyd.

            - Nie mów tak, nie masz się czego wstydzić, a tym bardziej mnie przepraszać. A jeśli chcesz wiedzieć to…

            - HAAAAAALOOOO, CZY KTOŚ JEST W DOMU?! – Granger i Malfoy na dźwięk głosu Ginny spojrzeli na siebie i zamarli, pierwsza ocknęła się Miona i pobiegła do łazienki, po chwili Draco usłyszał szum płynącej wody z prysznica. Nie śpiesząc się, wstał i jednym sprawnym ruchem zaścielił łóżko, ubrał się w wygodny dresowy strój (postanowił, że prysznic weźmie po śniadaniu) i zszedł na dół.

            - Na Merlina, dlaczego tak strasznie krzyczycie od samego rana? - zapytał, gdy zobaczył swoich przyjaciół.

            - Ktoś tu wczoraj nieźle zabalował. - zacmokała Ginny. - Piętnaście minut temu wybiła jedenasta. A gdzie Miona?

            - Bierze prysznic. A po co wam pięć walizek, skoro jutro wracamy do Londynu?

            - Zapytaj się mojej dziewczyny. - mruknął Blaise. - Wczoraj pakowanie zajęło jej cztery godziny.

            - Dobra, nie marudź, stary. Kobiet nigdy nie zrozumiesz. Chodź, pomogę Ci z walizkami i pokażę sypialnię. Ginny, rozgość się, lodówka jest pełna. Wczoraj zrobiliśmy z Hermioną zakupy.

            - W takim razie zrobię dla nas śniadanie. - Ruda klasnęła zadowolona i tanecznym krokiem udała się do kuchni. Chłopaki zabrali bagaże i udali się na piętro. Draco otworzył drzwi sypialni, która była przeznaczona dla gości.

            - Muszę Cię pochwalić za porządek. - Blaise przesunął palcem wskazującym po komodzie. - Ani odrobinki kurzu. Chyba miałeś pracowitą noc z Hermioną. - dodał ze złośliwym uśmiechem.

            - Przestań się szczerzyć jak idiota i mów o co chodzi. - Draco postanowił wyjaśnić całą sytuację.

            - Nie mam pojęcia o czym mówisz. - Diabeł przybrał minę prawdziwego niewiniątka.

            - Jak zawsze. I niby tak przypadkiem wpadasz na genialny pomysł, żeby wysłać mnie z Hermioną w góry żeby posprzątać czysty dom?

            - Liczyłem, że znajdziecie sobie inne, ciekawsze zajęcie.

            - Słów mi na Ciebie brakuje.

            - Mało czytasz to i słownictwo ubogie.

            - Odezwał się oczytany i wyszczekany.

            - Dobra, Stary, prawda jest taka, że chciałem żebyśmy spędzili miły weekend w górach, i trochę odpoczęli od codziennej gonitwy. Nasze dziewczyny są zmęczone pracą, więc pomyślałem, że wszyscy na tym skorzystamy.

            - Chyba masz rację. - przytaknął Smok.

            - Jak zawsze. Idę pomóc mojej Ginny w przygotowaniu śniadania, zanim doszczętnie zdemoluje kuchnie. - uśmiechnął się i wyszedł z sypialni. Draco chwilę stał w miejscu, rozmyślając o słowach przyjaciela. Faktycznie, cała czwórka pracowała ciężko, całkowicie zapominając o odpoczynku. Zwłaszcza Hermiona, dla której praca magomedyka była od zawsze priorytetem. Wyszedł z pokoju i swoje kroki skierował do sypialni, w której spędził noc z Hermioną. Dziewczyna kompletnie ubrana (http://www.faslook.pl/collection/emu-6/) kończyła wiązać włosy w kucyka.

            - Ślicznie wyglądasz. - Draco stał oparty o framugę drzwi i przyglądał się z uśmiechem byłej Gryfonce.

            - Dziękuję. - odpowiedziała z lekkim uśmiechem, unikając jego wzroku. - Gdzie Ruda i Diabeł?

            - Myślę, że w tym momencie demolują mi kuchnię. - odpowiedział poważnie, na co brązowooka roześmiała się.

            - Powstrzymajmy ich, bo ta dwójka jest nieobliczalna. - panna Granger podeszła do drzwi i stanęła naprzeciwko Draco, który objął ją delikatnie i przytulił do siebie. Dziewczyna początkowo była zaskoczona, ale po chwili ufnie wtuliła się w niego. Naprawdę tego potrzebowała, a Smok bezbłędnie "odczytał" jej potrzebę. Biorąc prysznic przeanalizowała całą sytuację i wyciągnęła jeden wniosek. Trudno, stało się. Przespała się z facetem, do którego czuła coś więcej niż przyjaźń, ale z drugiej strony była przerażona. Pamiętała z czasów Hogwartu, co uczniowie mówili o Draco i jego podejściu do dziewczyn. Z drugiej strony, od tamtego czasu minęło już kilka lat i Malfoy zachowywał się kompletnie inaczej. Udowodnił jej to wiele razy, że zmienił się i z tego, co każdy jej powtarzał, i jak sama zauważyła, w pewnym sensie stała się dla niego ważna. Draco delikatnie pocałował ją w głowę, sprawiając, że Hermiona z rozmarzeniem przymknęła oczy i delektowała się chwilą.

            - Mógłbym spędzić całe życie, trzymając Cię tak w ramionach. - mruknął cicho.

            - Podobno, Twoja kuchnia jest właśnie demolowana.

            - Mało mnie to teraz obchodzi. - odpowiedział szczerze i usłyszał jak Hermionie burczy w brzuchu. - Ale to już mnie obchodzi. Idziemy na śniadanie. - Draco objął dziewczynę i razem ruszyli do kuchni. Panna Granger czuła lekki niepokój, co powiedzą na ich widok Ginny oraz Blaise. Ale przyjaciele tylko uśmiechnęli się pod nosem i wrócili do robienia naleśników. O dziwo kuchnia była wciąż w jednym kawałku.

            -Wy to macie dobrze, przychodzicie i jedzenie gotowe. - zażartował Diabeł.

            - Trzeba się umieć dobrze ustawić w życiu. - odgryzł się Smok i odsunął Hermionie krzesło. - Z czym chcesz naleśniki? - zapytał się panny Granger.

            - Uuuuu, jak Tobie głos łagodnieje jak zwracasz się do Miony. - Blaise uśmiechnął się zadziornie.

            - A czego się spodziewałeś?        

            - Jak już skończyliście się przegadywać, to bardzo chętnie zjem naleśniki z bitą śmietaną. - Hermiona postanowiła uciąć ten temat, bo inaczej zaczerwieniłaby się po sam koniuszek uszy.

            - Proszę, pyszne naleśniki. - Ginny postawiła talerz ze stertą ciepłych naleśników.

            - Wyglądają przepysznie. - Malfoy poczuł, że i jemu kiszki grają marsza. W końcu porządny posiłek zjadł wczoraj wieczorem.

            - Co robimy potem? - zapytał Diabeł, gdy cała czwórka zaspokoiła pierwszy głód.

            - Narty, snowboard, co chcecie. Chociaż dziewczyny raczej wybiorą SPA.

            - Jest tutaj SPA? - Ginny z radości o mało nie spadła z krzesła.

            - Pewnie, całkiem przyzwoite. Masaże, sauny, maseczki... - wyliczał Draco.

            - Mi to wystarczy. - Ruda była już myślami daleko stąd. - Pójdziemy tam? Proszę, proszę, proszę!

            - Jeśli tylko macie ochotę, to pewnie.

            Po śniadaniu czwórka znajomych posprzątała po posiłku (oczywiście bez czarów). Dziewczyny poszły przygotować się na wizytę w SPA, a Blaise i Draco udali się do salonu przygotować deski snowboardowe. Obaj uwielbiali szaleć na stoku, a dziś warunki do tego były idealne. Po dwudziestu minutach Hermiona siedziała z Ginny w przytulnej poczekalni lokalnego SPA. Panna Granger przeglądała bogatą ofertę masaży i zabiegów kosmetycznych. Im bardziej wczytywała się w ulotkę, tym bardziej żałowała, że znalazła się tu. Najtańsza cena zabiegu kosmetycznego była równoznaczna z połową jej miesięcznej pensji. Ginny również nie wyglądała na zadowoloną.

            - Cholera, Mionka, gdzie oni nas przyprowadzili?

            - Do bardzo, bardzo drogiego SPA. - Hermiona odłożyła ulotkę na drewniany stolik. - Chyba jednak wrócimy się do chłopaków na stok. Może przynajmniej będzie nas stać na wynajęcie połamanych nart.

            - Racja. - przytaknęła Ginny. Gdy dziewczyny zbierały się do wyjścia podeszła do nich pani, którą wcześniej spotkały na recepcji.

            - Przepraszam, że Panie musiały tyle czekać. Wszystko już jest przygotowane.

            - Ale my jednak nie możemy skorzystać z usług SPA. - pierwsza odezwała się Hermiona. - Po prostu ceny przerosły nasze możliwości.

            - Proszę nie martwić się o koszty. Wszystko jest już opłacone. Pan Malfoy i Pan Zabini zażyczyli sobie żeby spędziły Panie relaksujące popołudnie. Proponuję na początek pedicure, manicure, maseczkę pozyskiwaną z naturalnych składników i lampkę wina. Myślę, że później idealna będzie sauna, a na koniec masaż. Mamy bardzo bogatą ofertę specjalistycznych masaży. Poczynając od masażu tradycyjnego, przez masaż czekoladą, miodem kończąc na gorących kamieniach.

***

            Pięć godzin później dziewczyny siedziały na skórzanej kanapie w poczekalni. Były niesamowicie zrelaksowane i obie czuły się leciutkie niczym piórko. Hermiona doskonale wiedziała ile funtów Draco wydał na nią. Czuła się z tym okropnie, ale błogość jaka ją ogarniała nie dawała jej się na tym skupić. Po chwili w poczekalni pojawili się Draco i Blaise. Na widok rozanielonych dziewczyn szeroko się uśmiechnęli.

            - Chyba jesteście zadowolone? - zapytał się Diabeł.

            - Zadowolone to mało powiedziane, Kochanie. - Ginny przytuliła się do swojego chłopaka, który usiadł obok niej. - Teraz już wiem jak wygląda niebo.

            - Draco, możemy porozmawiać? - zapytała Hermiona.

            - Pewnie, o co chodzi. - Malfoy usiadł obok niej i zarzucił rękę na jej ramię.

            - Chyba wiesz co chcę Ci powiedzieć.

            - Jeśli chcesz podziękować, to nie ma za co. Cieszę się, że mogłem sprawić Ci odrobinę przyjemności.

            - Ale jakim kosztem. - mruknęła zawstydzona. Draco przysunął się bliżej i szepnął jej prosto do ucha.

            - Zapamiętaj to sobie, Maleńka. Jesteś dla mnie bezcennym skarbem i zasługujesz na wszystko, co najlepsze.

            - Mówisz poważnie?

            - Oczywiście. - Draco pocałował ją delikatnie w czoło.

            - Jak już nasze gołąbeczki skończą sobie słodzić, to przypominam, że mamy zamówiony stolik w restauracji na osiemnastą. - Blaise wtrącił swoje trzy grosze.

            - To jeszcze nie koniec atrakcji? - zapytała Ginny.

            - Oczywiście, że nie.

            - Hermiona, nie wiem jak Ty, ale ja nie chcę wracać do Londynu.

***

            - Hej, możemy chwilę pogadać? – Draco zajrzał do sypialni, którą zajmowała Hermiona.

            - Jasne, wejdź. – dziewczyna leżała na łóżku, przykryta kocem i czytała książkę. Młody Malfoy usiadł obok niej.

            - Chcę Ci coś powiedzieć. Widzę jak bardzo Cię to gryzie i chcę Ci powiedzieć, że owszem spaliśmy ze sobą, ale w dosłownym słowa tego znaczeniu.

            - Możesz jaśniej? – Hermiona odłożyła książkę na nocny stolik

            - Ehh. – westchnął. – Spaliśmy obok siebie i do niczego nie doszło, poza kilkoma pocałunkami.

            - Naprawdę? – w głosie Hermiony można było bardziej usłyszeć zawód niż ulgę.

            - No tak naprawdę, nie mógł bym Ci tego zrobić. Z resztą, powiedziałem Ci to już wczoraj.

            - Dobrze wiesz, że nie pamiętam. – policzki dziewczyny zarumieniły się.

            - Nie masz się czego wstydzić. – chłopak przysunął się bliżej niej. – Nie mogłem iść
z Tobą do łóżka, bo nie byłaś w pełni świadoma tego, co robisz. Po prostu szanuję Cię bardzo i nie mogę Cię skrzywdzić. Tylko pamiętaj, że następnym razem jak będziesz się tak do mnie kleić, to nie wiem czy się powstrzymam. – pogroził jej palcem. – Już wczoraj ledwo dałem radę, a jak zaczęłaś rozpinać guziki…

            - Na Merlina, co za wstyd. – Hermiona nakryła się kocem.

            - Jaki tam wstyd. To była czysta przyjemność. Powinnaś pić częściej. – Draco zaśmiał się. – Idę spać, śpij dobrze.

            - Ty też. – Hermiona wystawiła nos zza koca. Młody Malfoy skierował swoje kroki do drzwi. – Draco?

            - Tak? – chłopak oparł się o futrynę drzwi, kilka kosmyków włosów opadło mu na czoło, przysłaniając lewe oko.

            - Nie chodzi o to, że nie chcę z Tobą iść do łóżka, po prostu chcę wszystko pamiętać i mam nadzieję, że dobrze Ci się ze mną spało. – Hermiona uśmiechnęła się nieśmiało.

            - Najlepiej. – Draco odwzajemnił uśmiech i wyszedł z sypialni zajmowanej przez Gryfonkę.

***

            Następnego dnia, po powrocie do Londynu, Hermiona skończyła pracę o osiemnastej. Na zewnątrz było już ciemno, śnieg prószył delikatnie. Jedynie latarnie rozjaśniały ulice. Dziewczyna postanowiła przejść się i odwiedzić ulicę Pokątną. Chciała kupić prezenty dla najbliższych, w końcu Święta zbliżały się bardzo szybko. Idąc, miała nieprzyjemne uczucie, że ktoś ją śledzi. Oglądała się kilka razy za siebie, jednak nikogo nie zauważyła. Postanowiła przyśpieszyć kroku, im szybciej znajdzie się na Pokątnej, tym lepiej. Widziała już ulicę, na której znajdował się "Dziurawy Kocioł", gdy nagle poczuła, że ktoś łapie ją za rękę, zasłania usta i wciąga do pobliskiej alejki. Wyjątkowo ciemnej.

            - Tęskniłaś za mną? - na dźwięk tego głosu poczuła, że lodowaty dreszcz przeszywa jej ciało, a serce o mało nie wyskoczyło z jej piersi. Łzy napłynęły jej do oczu. Zrozumiała, że nie ma szans na ucieczkę i nikt jej nie pomoże.