Nicolett
siedziała na parapecie oparta o zimną szybę, która po zewnętrznej stronie coraz
bardziej pokrywała się białym puchem. Śnieg w Rumunii sypał od Bożego
Narodzenia i najwyraźniej nie miał zamiaru przestać. Z okna widziała pobliski
park miejski, w którym dzieci spędzały wolny od szkoły czas. Korzystając z
opadów śniegu najmłodsi mieszkańcy miasta od rana zdążyli ulepić już kilka
bałwanków, zrobić kilkadziesiąt aniołków na śniegu, stoczyć trzy poważne bitwy
śnieżne i właśnie kończyli igloo. Nicolett patrzyła na dzieci z czułością i
zazdrościła im tak cudownego i beztroskiego życia. Dużo by oddała aby jej obecna
sytuacja chociaż w połowie była lepsza. A przynajmniej pojawiła się iskierka
nadziei na lepsze jutro. Niestety, Ron okazał się kompletnym tchórzem i odszedł
zostawiając po sobie bolesne wspomnienia i list, w którym zapewniał ją, że jest
najcudowniejszą kobietą i znajdzie sobie faceta, który na nią zasługuje.
Pieprzenie. Nie miała żalu do Hermiony, bo wiedziała, że ona nie jest niczemu
winna. W żaden sposób nie próbowała zbliżyć się do Rona, wręcz przeciwnie. życzyła
im szczęścia a sama miała swoje życie. Niestety najmłodszy syn Weasley'ów nie
mógł tego zrozumieć. Wybrał drogę, którą chce podążać i Nicolett nie ma zamiaru
przeszkadzać mu w tym. Niech sobie robi, co chce. Ona ma ważniejsze sprawy na
głowie niż przejmowanie się zakompleksionym dużym dzieckiem, które
prawdopodobnie nigdy nie dorośnie.
Nicolett bardzo pragnęła trzymać już w
ramionach swojego jeszcze nienarodzonego synka. Nie mogła się doczekać kiedy
Eric będzie bawił się z innymi dziećmi w parku. Zanim to nastąpi czeka ją
jeszcze wiele cudownych przeżyć, jak pierwszy kroczek, pierwsze słowo. Ciekawe
co powie? Szkoda, że nie będzie z nimi Rona, ale z drugiej strony to był
przecież jego wybór. Dobrowolnie zostawił kochającą go dziewczynę, matkę jego
dziecka. Jego strata. Jeszcze będzie tego żałował. Nicolett sięgnęła po leżący
na biurku notes - jej pamiętnik. Otworzyła go na ostatnim wpisie, tuż po rozstaniu
z Rudzielcem. Atrament zmieszał się z łzami, tworząc nieczytelne plamy.
Odwróciła kartkę, zamoczyła pióro w kałamarzu i zaczęła pisać.
1.
Będę mieć cudownego syna, którego wychowam na odpowiedzialnego człowieka.
2.
Jestem młoda i piękna.
3.
Potrafię sama o siebie zadbać.
4.
Nie każda miłość boli.
5.
Jestem wartościową kobietą.
6.
Mam cudownych przyjaciół, którzy mnie wspierają.
7.
Rozstanie to nie koniec świata.
8.
Jeszcze będę szczęśliwa.
9.
Kocham mojego synka.
10.
Ron to debil!
Pisząc punkt dziesiąty
uśmiechnęła się po raz pierwszy od dłuższego czasu. Była zadowolona ze swojego
osobistego dekalogu. Ma własne mieszkanie (wystawiła Ronowi walizki za drzwi) i
pracę. Reszta sama się ułoży. Poza tym zostanie mamą, dla dziecka warto żyć i
cieszyć się każdą sekundą. Samotne macierzyństwo na pewno nie będzie łatwe, ale
czego się nie zrobi dla własnego dziecka. Warto walczyć i nie poddawać się.
Zza chmur wyjrzało nieśmiało słońce, co
stanowiło miłą odmianę dla pochmurnego jak dotąd grudnia. Przyszła mama postanowiła
wykorzystać ten fakt i wybrać się na spacer. Świeże powietrze dobrze zrobi jej
i dziecku, a przy okazji zajdzie do sklepu po pomarańcze. Wychodząc z domu
spotkała Charliego, który szedł do niej z wizytą.
- Cześć, Nicolett. Wybierasz się gdzieś?
- Witaj. - powitała go szczerym
uśmiechem. - Idę na krótki spacer do sklepu po pomarańcze. Potowarzyszysz mi?
- Chętnie. - ruszyli w kierunku sklepu,
mieszczącego się za parkiem. - Jak się czujesz?
- Pytasz o dziecko czy stan psychiczny?
- Oba.
- Z dzieckiem wszystko dobrze. Stan
psychiczny trochę gorzej, ale nie daję się. Nie jest łatwo. Ale co zrobisz, nic
nie zrobisz.
- Nicolett jest mi naprawdę przykro, że
wszystko tak się potoczyło. Chcę żebyś wiedziała, że możesz zawsze liczyć na
moją pomoc. Gdybyś czegoś potrzebowała, na przykład pomoc przy większych
zakupach, zawsze możesz zwrócić się do mnie.
- Dziękuję. Wiem, że mogę na Ciebie
liczyć. Czy Ron się kontaktował z Tobą?
- Tak i dlatego tutaj jestem. Ron
zatrzymał się u mnie. Chciałem żebyś dowiedziała się o tym ode mnie. Mam
nadzieję, że nie masz mi tego za złe. Jesteś moją dobrą przyjaciółką, a Ron to
mój brat. Nie pochwalam jego decyzji, ale nie chcę także mieszać się w wasze
sprawy. Postanowiłem pozostać neutralny.
- Charlie, nie mam Ci tego za złe. Nawet
rozumiem Twoją decyzję. Pewnie na Twoim miejscu postąpiłabym dokładnie tak samo
jak Ty. Nie chcę aby relacje moje z Ronem były powodem do jakichkolwiek
nieporozumień między wami. Po prostu nie wyszło nam. Takie sytuacje zdarzają
się i nie zawsze można coś na to poradzić. Nie mam też pretensji do Hermiony.
- Prawdę mówiąc, Hermiona zrobiła mu
awanturę, Ginny też dołożyła swoje.
- Widocznie zasłużył. -
Nicolett, mimo nienajlepszej sytuacji, starała się zachować pogodę ducha. - A
jak twoi rodzice?
- Mama jest wściekła jak osa, tata stara
się ją pocieszać jak tylko może. Pytali czy mogą Cię odwiedzić. Bardzo chcą Cię
poznać, bo w Święta Bożego Narodzenia nie było okazji...
- Oczywiście, że mogą. Nie powinni nawet
o to pytać. Ja też bardzo chcę ich poznać. Eric powinien znać swoich dziadków.
- Wybrałaś już imię?
- Tak, wczoraj przeglądałam kalendarz i
uznałam, że to będzie najlepsze imię.
- Eric... bardzo ładne. A co z
nazwiskiem?
- W obecnej sytuacji zdecydowałam się na
moje nazwisko. Oczywiście Ron, jeśli będzie chciał, będzie mógł utrzymywać
kontakt z dzieckiem. Ale między nami wszystko definitywnie skończone. A co
słychać u Ciebie, Charlie?
- Po staremu, chociaż dostałem ostatnio
bardzo interesującą ofertę zmiany pracy.
- Naprawdę? Opowiadaj co to praca, która
jest ciekawsza od pracy ze smokami!
- Tego nie powiedziałem, ale na pewno
dostarczy mi sporo wrażeń. - Charlie uśmiechnął się. Profesor McGonagall,
obecna dyrektor Hogwartu, zaproponowała mi posadę nauczyciela Opieki nad Magicznymi
Stworzeniami.
- Moje gratulacje! To wspaniała
wiadomość! Kiedy zaczynasz?
- Jeszcze nie podjąłem decyzji, a
stanowisko jest do obsadzenia od września. Hagrid postanowił, że czas na
emeryturę i polecił mnie, jako swojego zastępcę.
- To miłe z jego strony. Jeśli chcesz
znać moje zdanie to nie ma się nad czym zastanawiać. Praca ze smokami jest
niezwykle ekscytująca, ale bądźmy szczerzy, coraz mniej opłacalna.
- Właśnie o tę ekscytację chodzi. Nie
wiem, czy odnajdę się w roli nauczyciela.
- Nie dowiesz się tego, póki nie
spróbujesz. Przecież zawsze możesz zrezygnować, jeśli nie spodoba Ci się.
- Taa, smoki są mniej wymagające.
- Argument pierwsza klasa. Charlie, nie
marudź, powinieneś spróbować czegoś nowego. Opowiadałeś mi kiedyś, że jako uczeń
pomagałeś Hagridowi w pracy gajowego.
- Tak, ale on w Zakazanym Lesie znał
mnóstwo dziwacznych stworzeń. Po prostu, trafił swój na swego.
- Myślę, że podczas lekcji będziesz miał
też do czynienia z dziwacznymi stworzeniami. Zabierz ze sobą Rona, będzie z
niego idealny osioł.
- Jeszcze tego mi brakowało. A co będzie
z Tobą jeśli zdecyduję się wyjechać?
- Nic. A co ma być? Wrócę do pracy. Mama
obiecała, że pomoże mi w opiece nad dzieckiem. Chciałabym żeby Eric poszedł do
Hogwartu. Przynajmniej miałabym pewność, że z Opieki nad \magicznymi
Stworzeniami będzie miał zawsze Wybitny.
- Chyba sobie żartujesz. Będę surowym
nauczycielem! I żadne znajomości tutaj nic nie wskórają.
- Oczywiście. - Nicolett uśmiechnęła się
i weszła do sklepu. - Chyba jednak mam ochotę na mango.
***
Hermiona otworzyła oczy i przez chwilę
nie mogła zorientować się gdzie jest. Przetarła oczy a po ciele przebiegł ją
zimny dreszcz. Chociaż miała na sobie gruby koc odczuwała zimno. Właściwie skąd
się tu wziął ten koc? Rozejrzała się zdezorientowana i zdała sobie sprawę, że
znajduje się w domu, który wynajmuje z dziewczynami. Sięgnęła szybko po komórkę
i przejrzała skrzyknę z wysłanymi wiadomościami. Pusto. Żadnych wiadomości
wysłanych, a tym bardziej otrzymanych. O co chodzi? Czy możliwe jest to, że
miała po prostu zły sen? Spojrzała na zegar stojący obok schodów. Wskazówki
pokazywały godzinę siedemnastą dwadzieścia.
- W końcu się obudzałaś! - z łazienki na
parterze wyszła jej przyjaciółka, Ginny.
- Ruda, co Ty tutaj robisz?
- Też się cieszę, że się widzę. Chciałam
sprawdzić, jak się czujesz po wczorajszej kłótni z moim bratem. Ale widzę, że
niepotrzebnie się martwiłam.
- Przepraszam, to nie tak. Po prostu...
długo tu jesteś?
- Jakieś trzy godziny. Jak weszłam do
domu to spałaś jak niemowlę przy włączonym telewizorze. Przyniosłam koc, bo
wydawało mi się, że było Ci zimno.
- Dziękuję.
- Coś się stało? Blada jesteś.
- Nie, nic. Miałam dziwny sen, który
właściwie ledwo już pamiętam. Był tu może Draco?
-Twój Książę Slytherinu od rana siedzi z
Blaisem i moim ojcem w Norze. Zamknęli się w pokoju i debatują na temat jakiejś
tajnej akcji Ministerstwa Magii. Nawet mama nie wrzeszczała na nich, że
przynieśli pracę do domu. Sprawa musi być naprawdę poważna. Minęliście się, jak
tylko Ty opuściłaś Norę, on się pojawił. Macie wyczucie.
- Ah. No tak.
- Hermiona, powiesz mi o co chodzi? -
Ginny usiadła obok niej. - Zaczynam się martwić.
- Śniło mi się, że Draco spotykał się z
Astorią, a ja mu byłam potrzebna tylko do podpisania kontraktu z Panią Lumen
April. Pamiętasz tę zwariowaną akcję w Paryżu, kiedy udawałam jego żonę?
- Nie wiem czy mam Cię wyśmiać czy
współczuć. - odparła Ginny, a Hermiona poczuła się oburzona. - Greengrass i jej
rodzina po wojnie stracili całą fortunę i słuch po nich zaginął, a Ty przejmujesz
się głupim snem, serio? Facet lata za Tobą od września, a Hermiona ciągle widzi
gdzieś jakieś ale. Zaakceptuj w końcu ten fakt, że Draco się zmienił. Z resztą,
co ja Ci będę tłumaczyć. Wracamy do Nory, o osiemnastej ma być kolacja. O nawet
się nie rozpakowałeś. Świetnie. - Ginny wzięła niewielką torbę, którą Hermiona
zostawiła w przedpokoju, gdy usłyszała płacz Ashley.
- Nie chcę. A co z Ronem?
- Jak zobaczył Draco to od razu zmył się
do Rumunii. Wstawaj Ty leniwa istoto!
- Jesteś bezczelna!
- Może i tak, ale kocham Cię jak
siostrę. I nie będę patrzeć bezczynnie jak zamartwiasz się z powodu
idiotycznego snu.
Nim Hermiona zdążyła wymyśleć jakąś
adekwatną ripostę znajdowała się już na ganku domu Państwa Weasleyów. Ginny otworzyła
drzwi i zaciągnęła pannę Granger do środka, który teraz wydawał się dziwnie
pusty.
- Wszyscy pojechali do domów?
- Tak. Nie wspominaj mojej mamie nic o
Ronie. Jest na niego wściekła. Po Nowym Roku mają zamiar odwiedzić Nicolett. Mamo,
jesteśmy!
- O dziewczynki, jak się cieszę. - z
kuchni wyjrzała Molly. - Jak w pracy, Hermionko?
- Och, fałszywy alarm. Dadzą sobie radę
beze mnie.
- Bardzo dobrze. Zaraz będzie kolacja,
pomożecie nakryć mi do stołu?
- Oczywiście! - przyjaciółki od razu
zabrały się do pracy. Hermiona nakrywała do stołu, a Ginny pomagała swojej
mamie przy pieczeni.
- Może już skończą z tą debatą, siedzą
tam cały dzień! - Molly fuknęła w stronę drzwi, gdzie najwyraźniej zaszyła się
całą trójka.
- A o co się rozchodzi? - zapytała
Hermiona Panią Weasley.
- Sprawy Ministerstwa, ale niestety nie
chcieli uchylić nawet rąbka tajemnicy. Zaraz wykurzę myszki z ukrycia. Mam
stary, sprawdzony sposób. Uczcie się, dziewczyny! - Molly podeszła do drzwi. -
Arturze, kolacja na stole!
- Czy ktoś tu powiedział słowo kolacja?
Nie minęło nawet trzydzieści sekund a
drzwi otworzyły się i pojawił się w nich Pan Weasley. Widząc to, Hermiona i
Ginny roześmiały się w najlepsze.
- Mamo, jesteś najlepsza!
- Lata praktyki. - Pani Weasley również
udzielił się dobry humor. Ten fakt bardzo ucieszył Rudą, bo Molly od rana
chodziła bardzo smutna.
- Ależ pięknie pachnie. - za Arturem
wyszedł Blaise, a za nim Draco, który na widok Hermiony uśmiechnął się szeroko.
- Cześć. - podszedł do niej. - Co Ty tutaj
robisz?
- Dostałam zaproszenie na kolacje. A Ty?
- Siadajcie, kochani. - odezwała się
Pani Weasley, nim Draco zdążył odpowiedzieć na pytanie Hermiony. Malfoy zajął
miejsce obok byłej Gryfonki. Kolacja minęła w przyjemnej atmosferze, głównym
tematem był ślub najmłodszej pociechy Molly i Artura. Ruda opowiadała o
wymarzonej sukni, torcie i przyjęciu, a Diabeł starał się wszystko dokładnie
zapamiętać. Draco nie przepuścił okazji do podśmiewania się z przyjaciela i
skomentował, że nigdy na żadnej lekcji nie był tak skupiony.
- Ależ Ty zabawny jesteś. - Blaise
postanowił się odegrać. Nie byłby sobą, gdyby przepuścił taką okazję. -
Zobaczymy, co będzie jak Ty będziesz się żenił z Hermioną.
- Spokojnie, Blaise, ja tak łatwo nie
dam się zaciągnąć do ołtarza. - odezwała się Granger.
- To dobrze, lubię wyzwania. - Draco
uśmiechnął się jak na prawdziwego Ślizgona przystało i pod stołem złapał ją za
rękę.
Kilka godzin później, gdy dochodziła
dwudziesta trzecia, Hermiona leżała na
wygodnej kanapie, przytulona do Malfoya. W kominku trzaskał wesoło ogień, a
Greengrass (na szczęście) nigdzie nie było. Jednak to był tylko głupi sen.
Każde z nich było pogrążone we własnych myślach, które przy bliższym
rozpoznaniu dotyczyły tego samego. Draco lekko masował ją po ramieniu, co
bardzo podobało się młodej kobiecie.
- Zostaniesz u mnie? - zapytał po dłużej
chwili milczenia.
- Na jedną noc mogę zostać. - Granger
przystała na jego propozycję, bo naprawdę tego chciała.
- Nie proponuję jednej nocy. Zostań u
mnie na zawsze.
- Jeśli to są oświadczyny to wypadły
dosyć kiepsko.
- Wszystko w swoim czasie, wredna
istotko. - odpowiedział a Hermiona podniosła się na ramieniu tak, że patrzyła
mu prosto w oczy.
- Draco, odpowiedź mi szczerze na jedno
pytanie. Czy naprawdę zależy Ci na mnie?
- Najbardziej na świecie. Dobrze wiesz,
że od dawna mi się podobasz. W tej kwestii nic się nie zmieniło. Może tylko to,
że z dnia na dzień kocham Cię coraz bardziej i wiem, że tylko z Tobą chcę
spędzić resztę mojego życia. Nie znam drugiej takiej upartej, małej złośnicy
jak Ty, która zawładnęła całym moim życiem.
- Jesteś szalony.
- Raczej zakochany, ale dla Ciebie mogę
być i szalony. - pogłaskał ją po policzku.
- Skoro mam u Ciebie zostać na noc... a
potem zobaczymy...co powiesz na kąpiel? - Hermiona przygryzła seksownie wargi.
- Dwa razy nie musisz mi powtarzać. -
Draco zerwał się z kanapy i porwał dziewczynę na ręce. Swoje kroki skierował do
łazienki. Było to duże kwadratowe pomieszczenie. Na przeciwko drzwi znajdowało
się okno, zasłonięte białą firanką. Po lewej stronie od okna stała niewielka
szafka z czystymi ręcznikami. Po prawej stronie od okna, w rogu łazienki był
prysznic. Obok niego znajdowała się umywalka, lustro i toaleta. Na środku
pomieszczenia wbudowana z podłogę, niczym jacuzzi, znajdowała się ogromna wanna.
http://www.lazienkowy.pl/galeria-lazienek/obrazki/max/4224.jpg
- Mogę wybrać płyn do kąpieli? -
zapytała, gdy Draco postawił ją na podłodze.
- Oczywiście. Ja nawet nie wiem, jakie
są. Gretel je kupiła. - wyjaśnił i odkręcił kran, z którego popłynęła ciepła
woda. Hermiona wybrała czekoladowy płyn i wlała troszkę do wanny. Po chwili
zaczęła powstawać gęsta piana.
- Pięknie pachnie. - Hermiona zachwyciła
się zapachem delikatnego płynu do kąpieli, który wypełnił pomieszczenie.
+18
- Ty jesteś piękna. - Draco przysunął
się do Hermiony i delikatnie pocałował w odsłoniętą część szyi. Dziewczyna
zamruczała niczym prawdziwa kocica i bez wstępnych ceregieli zaczęła majstrować
przy guzikach jego koszuli, rozpinając jeden po drugim, aż w końcu osiągnęła
swój zamierzony cel i koszula wylądowała gdzieś na podłodze. Przejechała równo
przyciętymi i zadbanymi paznokciami po jego wyrzeźbionym brzuchu, co bardzo
spodobało się Malfoyowi. Nie miał zamiaru pozostać w tyle i również ściągnął, a
właściwie to zerwał z niej jej ulubiony sweterek, który wylądował nieopodal
koszuli. Zaczęli się całować, najpierw delikatnie i subtelnie, tylko po to,
żeby po chwili zatracić się w namiętności. Draco jedną ręką trzymał dziewczynę
w pasie, a drugą masował jej pierś przez biustonosz, który coraz bardziej go
irytował. Odnalazł zapięcie i zwinnym ruchem pozbył się mało potrzebnej części
garderoby. Natychmiast odnalazł ustami, to czego pragnął i zaczął delikatnie
ssać i przygryzać. Hermiona była mu wdzięczna, że ją przytrzymywał, w
przeciwnym razie upadłaby na podłogę.
- Ściągaj spodenki i siadaj na brzegu
wanny, maleńka. - wyszeptał jej do ucha i sam zabrał się za ściąganie własnych
spodni. Gdy pozbył się dolnej części garderoby (Hermiona aż dostała rumieńców)
wszedł do wanny i przysunął się do panny Granger, która spełniła jego
polecenie. Zaczął całować ją po brzuchu i udach.
- Połóż się. - popchnął ją delikatnie i
zanim dziewczyna zdążyła cokolwiek powiedzieć, odchylił jej czarne majtki i
pocałował ją w najczulszy kobiecy punkt. Hermiona głośno jęknęła, co bardzo
spodobało się Malfoyowi do tego stopnia, że postanowił kontynuować rozpoczętą
czynność. Jedną ręką trzymał ją w pasie a drugą masował jej piersi. Panna
Granger wiła się z rozkoszy, a dzięki zimnej podłodze nie oszalała do reszty.
- Draco, możemy już... - wyjąkała.
- Jak sobie życzysz. - Chłopak ostatni
raz ją pocałował w podbrzusze i przyciągnął do siebie. Hermiona zanurzona do
połowy ciała w ciepłej wodzie usiadła na byłym Ślizgonie, który wszedł w nią
jednym silnym pchnięciem. Granger oparła głowę o jego ramię pozwalając aby
całował ją po szyi.
Kochali się namiętnie, obsypując pocałunkami
wzajemnie swoje ciała. Gdy Hermiona doszła wykrzykując jego imię, Draco przez chwile
drażnił się z nią jeszcze, ale sam był już u kresu wytrzymałości. Doszedł w niej
i jeszcze nigdy wcześniej nie czuł się tak szczęśliwy i spełniony.
- Kocham Cię. - mruknęła resztami sił Hermiona,
gdy zmęczeni leżeli w jego łóżku. Zanim Draco jej odpowiedział, dziewczyna smacznie
już spała.
***
Nazajutrz bladym świtem Narcyza Malfoy
szła przez rozległy ogród ku Malfoy Manor. Wizyta wcale nie napawała jej
radością, ale musiała zabrać kilka osobistych rzeczy, których nie wzięła
podczas wyprowadzki stąd. Szczerze liczyła, że Lucjusz jest już w pracy i
unikanie rozmowy z nim, która i tak zakończyłaby się kłótnią. Na wszelki
wypadek pożyczyła od Harry'ego Pelerynkę-Niewidkę. Nie umiała racjonalnie
wytłumaczyć dlaczego to zrobiła. Po prostu miała przeczucie, że jej się przyda.
Zbliżając się do wyniosłej posiadłości zauważyła, że przed głównym wejściem
Lucjusz kłóci się z jakąś kobietą. Korzystając z okazji bardzo szybko narzuciła
na siebie Pelerynkę-Niewidkę. Lucjusz do tego stopnia był zaabsorbowany ostrą
wymianą zdań, że niczego nie zauważył. Narcyza z takiej odległości nie była w
stanie nic usłyszeć ani tym bardziej rozpoznać kobiety. Lekko zgarbiona, z
uwagi na swój wysoki wzrost, podeszła cichutko, niczym myszka, do niewielkiego
świerka, skąd miała bardzo dobry punkt obserwacyjny. Prawie zemdlała, gdy
okazało się, że tajemniczą kobietą jest Astoria Greengrass. Im więcej Narcyza
dowiadywała się z rozmowy, tym z większym trudem powstrzymywała się przed
rzuceniem Avady.
- Załatw to! - wrzasnęła na cały głos
zdenerwowana Astoria i teleportowała się, Lucjusz rzucił jeszcze siarczyste
przekleństwo, po czym wszedł do domu i z całej siły trzasnął drzwiami. Narcyza
przez jakiś czas nie mogła ruszyć się z miejsca. Każdy jej mięsień był napięty
do granic możliwości.
- Zabiję Cię, suko! - powiedziała na
cały głos. Nie przejmowała się tym, że Lucjusz może ją usłyszeć. Wycofała się
do końca posesji, zdjęła Pelerynę-Niewidkę i teleportowała się pod drzwi
niewielkiego domku na obrzeżach Londynu. Zadzwoniła dzwonkiem kilka razy nim
usłyszała po drugiej stronie ruch.
- Narcyzo, czym zasłużyłam sobie na tę
poranną wizytę. - była dziennikarka Czarownicy
starała się stłumić ziewnięcie.
- Rito, nadszedł czas abyś spłaciła swój
dług. -------------------
Przepraszam, że tak długo. Dziś przez pół dnia walczyłam z bólem głowy. Dopiero po 16 poczułam się na tyle dobrze żeby wstać z łóżka.
Pamiętam także o świątecznej miniaturce. Niestety nie dałam rady jej napisać. Dzień przed Wigilią spotkała mnie bardzo przykra sytuacja i nie byłam na siłach aby cokolwiek pisać.
Cudny blog , cudny rozdzial ;*
OdpowiedzUsuńBardzo mi sie podoba i czekam na kolejny :)
kocham ten rozdział <3 i chce więcej i więcej :) nie wiem jak ja wytrzymam do następnego rozdziału :D
OdpowiedzUsuńOmgOmgOmg <3 No cóż, wbiłaś mnie w kanapę tą sceną erotyczną <3 Chcę więcej! Rozdział cudowny, jak zwykle z resztą <3 Nie mogę się doczekać następnego, tylko teraz błagam- szybciej!
OdpowiedzUsuńPozdrawiam gorąco;*
PureBlood
Cieszę się, że udało Ci się napisać nowy rozdział. Coś czuje, że Greengrass jeszcze tu namiesza... Denerwuje mnie ta laska. Wydaje mi się, że Charlie nie bardzo chce jechać do Hogwartu bo zadurzył się w Nicolett. Zobaczymy jak to będzie :D Czekam niecierpliwie na kolejny rozdział. Pozdrawiam i życzę weny ;)
OdpowiedzUsuńOo następny ;p . Przedtem nie komentowałam w ogóle to teraz we wszystkim narobię twój blog mi się strasznie podoba. Dramioneee <3 . Charolie&Nicolett ciekawy wątek, Draco&Hermiona seeks ! Rozdział świetny, czekam na następny i zapraszam do mnie : http://fred-hermiona-draco.blogspot.com/
OdpowiedzUsuńPrzy okazji ten szablon jest cudny, lepszy od poprzedniego :) Przynajmniej dla mnie.
UsuńZajebisty rozdział <3 :*
OdpowiedzUsuńPowiem Ci, że tym snem rozwaliłaś system :D Rozdział wyszedł wybitny. Gdybym chciała napisać o wszystkim, co mi się podobało musiałabym omówić każdy wątek. Na pewno końcówka jest niezwykle intrygująca. Narcyza z pewnością szykuje coś genialnego. mam nadzieję, że Astoria dostanie za swoje :)
OdpowiedzUsuńhttp://dramione-demons-of-the-past.blogspot.com/
Genialnie !:D
OdpowiedzUsuńCiekawe co Narcyza usłyszała... :D
Już się nie mogę doczekać następnego rozdziału!
Pozdrawiam
Nikola
Nie ładnie tak denerować czytelników :( Ja tu się zamartwiam czy nasza Gryfonka nic sobie nie zrobi, a tu nagle wyskakujesz, że to tylko sen <333 Mam cię ochotę skrzyczeć ale jednocześnie wyściskać. Scena erotyczna jest naprawdę fantastyczna :D Ciekawi mnoe ten dług Rity.
OdpowiedzUsuńCzekam na następny z niecierpliwością. ;3
Wennyyy!
Nicolette Same
www.minopiosenkifanfiction.blogspot.com
Aaa w końcu, w końcu, w końcu! ^^ Co tu dużo mówić, uwielbiam Cię i Twoje rozdziały. Czekam na więcej :D
OdpowiedzUsuńPozdrawiam, Ania :*
Po prostu bajka !
OdpowiedzUsuńNa takie rozdzialy warto czekac :)
Warto czekać na tak cudowny rozdział! Merlinie, po prostu wszystko mi się w nim podobało! Jestem zachwycona i jakoś nie mogę zebrać myśli, tak więc potem jedynie - bjutiful! :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam,
Promise
pragnienia-naszego-serca.blogspot.com
Długo czekaliśmy na ten rozdział, aż wreszcie zaspokoiłaś nasz apetyt :) Sen Hermiony - mistrzostwo świata! Nie spodziewałam się, że w taki sposób to rozwiążesz ;) Trochę za krótki rozdział, ale cóż poradzić... Ciekawe, co Narcyza kombinuje...
OdpowiedzUsuńblack_eye
Zacznę być może niezbyt elegancko, ale zajrzałam na Twojego bloga własnie pod wpływem adnotacji "+18" odnośnie ostatniego rozdziału. Przepraszam, mam jakiś niewyżyty tydzień, żadne inne rozdziały mnie ostatnio nie interesowały... Mam nadzieję, że szybko minie ten stan. A co do samego rozdziału... Cóż, chyba zajrzę tu kolejny raz tylko po to, aby dowiedzieć się, co zamierza zrobić Narcyza. Przykro mi, ale nie wciągnęłaś mnie do lektury, choć niewątpliwie drobny talent się przez opowiadanie przebija. Ale nigdy więcej scen erotycznych! Nie, nie i jeszcze raz stanowcze nie! Tu nie jestem w stanie mydlić oczu - już po pierwszych zdaniach bije od tego amatorstwo i kompletny brak obeznania z tematem. Przepraszam, ale nie jestem w stanie odnośnie tego fragmentu wyrazić ani jednego pozytywnego słowa...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie i zapraszam do siebie,
Realistka
http://dracohermionaundomyheart.blogspot.com/
Hej! Dziękuję za opinię. Zdaję sobie z tego sprawę, nie potrafię odnieść realnych scen erotycznych do opowiadania. Muszę nad tym poćwiczyć ;) Pozdrawiam!
UsuńRozdział bardzo fajny ;)
OdpowiedzUsuńCieszę się, że ten "incydent" z Astorią okazał się tylko snem Hermiony. Czekam też niecierpliwie na to, co wymyśli Narcyza w związku z tą podsłuchana rozmową. Mam nadzieję, że to będzie coś spektakularnego ;)
No i bardzo dobrze, że Nicolette ma oparcie w Charlim i reszta rodziny Wesley`ów ją wspiera. Mam nadzieję, że sobie z tym wszystkim ta dziewczyna poradzi i ułoży życie bez Rona, bo swoim zachowaniem udowodnił jaki jest niedojrzały...
Pozdrawiam
W końcu ogarnęłam o co chodziło z astorią, głupia suka i pieprzony arystokrata. Ron to idiota, czyli jak zwykle i tu się zgadzam w całej rozciągłości. ;)
OdpowiedzUsuńMo a teraz moi kochani ślizgoni. Oni są cudowni :D kocham Zabiniego prawie tak jak Draco.
Scena +18 wyszła średnio no ale nie od razu Rzym zbudowo ;)
Pozdrawiam i weny życzę ;)
Świetny, boski, genialny itd.
OdpowiedzUsuńAle się przestraszyłam bo myślałam, że ten sen Mionki to nie sen. Ron to idiota (ale to nic nowego) jak mógł zostawić Nicolette ale dobrze, że ma oparcie w Charlim. Czekam na NN
POZDRAWIAM
BARDZO ŁADNY SZABLON :)
Usuńboże! jak najszybciej nowy rozdział :D a może napisałabyś miniaturkę? :3
OdpowiedzUsuńO tak! Oł je! Takie cudo że mucha nie siada ;D
OdpowiedzUsuńCzekam na ostry artykuł Rity
Pozdrówka
Jane
Fajne. ;D
OdpowiedzUsuńDobrze, że nie ma tak lukrowo :D
Dopiero co się wyjaśniła sprawa z Astorią, a teraz już jest następna z jej matką i Lucjuszem !
Za mało opisu ^^^^, w miniaturkach było więcej ;D
Znów wybaczam spóźnienie, bylebyś tylko dodała rozdział wcześnie ;D
Weny i czasu ^^ :*
Miaa.
http://dramione-miaa.blogspot.com/
(dawniej Elanor Hope )
Zajebiste
OdpowiedzUsuńHej, to ja Never, pamiętasz mnie jeszcze? :)
OdpowiedzUsuń"Zawsze była otwartą księgą- tak mówiła. Przecież nie miała żadnych wspaniałych tajemnic, nigdy nie ukrywała niczego szczególnego przed przyjaciółmi. Gdy pytali, odpowiadała wprost. To przecież normalne.
Zawsze taka była. Urocza postać drugoplanowa. Jej wyjątkowe cechy wystarczały by mogła wybić się z tła postaci epizodycznych i czyniły z niej dobre wsparcie dla głównego bohatera. Oczywiście. Wkraczała do akcji w momencie kryzysowym i ratowała sytuację. Niewiele emocji. Jednostajne nastroje przez większość czasu. Tyle się w niej widzi.
Spokojna, mądra, wierna, ambitna – mówimy bez zastanowienia. Myślimy, że wiemy o niej wszystko. Nie tylko my. Większość.
A przecież zasługuje na więcej. Na znaki szczególne, słabości. Na prywatność.
Mówimy, że ją znamy, choć nie mamy prawa do takich słów."
Zapraszam na nowe opowiadanie "Just Breathe".
ostatnie-dramione.blogspot.com
Pozdrawiam,
Never
Przeczytałam wszystkie rozdziały bloga i jestem zachwycona. Piszesz świetnie. Serio.
OdpowiedzUsuńCzekam z niecierpliwością na ciąg dalszy, pozdrawiam! <3
http://w-chmurach-milosci.blogspot.com/
Cudowny!!! Didaj następny szybciutko! Proszę. :) jestem pod wrażeniem i czekam na to jak rozwinie się sytuacja :D
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Literka :))
http://dramionemagiaminiatur.blogspot.com/p/bohaterowie-miniaturkowi.html?m=1
OdpowiedzUsuń(Dopiero zaczęłam)
Wspaniały! Prowadzisz naprawdę super bloga :)). Nie mogę się doczekać następnego rozdziału! :')
Znalazłam się na tym blogu przypadkiem, ale powiem szczerze że wszystkie rozdziały przeczytałam w jeden wieczór i czekam na więcej:) Bardzo mi się podoba styl w którym piszesz i to jak wszystko masz przemyślane:) Miniaturki też są świetne:)
OdpowiedzUsuńŚwietny, nic dodać nic ujać. Ciekawi mnie co zrobi Narcyza.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Ola
Mniam! Ciekawe o co chodziło Narcyzie :)
OdpowiedzUsuńCzekam na nexta ! Weny!
Aww *.* Cudowny rozdział i ogólnie świetny blog ;)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i zapraszam na
dramione-nowa-historia.blogspot.com
~Blonde Princess~
Cudowny roździał o co chodzi z Ritą? Cudnie piszesz jestem nowa przez 2 dni czytałamtwojego bloga matko jak cudnie piszesz wika xd
OdpowiedzUsuńFajnie fajnie, aczkolwiek scena +18 moim zdaniem niezbyt udana, życzę weny czekam na kolejne rodziały
OdpowiedzUsuńPozdrawiam: Lordowata
rita da jej popalic
OdpowiedzUsuńKOCHAM KOCHAM KOCHAM!!!!
OdpowiedzUsuńKiedy kolejny?
KOCHAM TWÓJ BLOG!
Przez ostatnie 2 dni przeczytałam wszystkie rozdziały. Z każdym kolejnym byłam jeszcze bardziej pochłonięta w tę niesamowitą historię ^^ Te opowiadanie jest tak zagmatwane ,że czytając to zadaje się sobie tysiące pytań i wymyśla odpowiedzi i to co będzie dalej a potem czeka się na kolejny rozdział by sprawdzić czy miało się rację :D Jest to fajne uczucie. Po raz kolejny kończysz w takim momencie ,że mam ochotę wysłać ci 1000 wiadomości na maila z pytaniem " Kiedy kolejny rozdział " i jeśli nie pojawi się on w następnym tygodniu będę musiała tak zrobić ;) ^^ a więc czekam z niecierpliwością.
OdpowiedzUsuńMy z koleżanką dopiero zaczynamy ale serdecznie Zapraszam : http://dramione-nowa-historia.blogspot.com/
~Mionka~
Jesteś genialna. Pisz szybko bo umieram z tęsknoty za twoim blogiem.
OdpowiedzUsuńKiedy nastepny rozdzial??
OdpowiedzUsuńSzablon przepiękny :)
OdpowiedzUsuńmuszę nadrobić zaległości tymczasem
hciałam cię zaprosić na nowy rozdział na
magiczna-szatynka-zhogwartu.com
oraz
historia-z-sherlockiem-holmsem.blogspot.com
Liczę że wpadniesz :)
Kiedy nowy??
OdpowiedzUsuńDziś rano wpadłam na tego bloga i właśnie o tej godzinie o której widzisz skończyłam go czytać w całości. Niesamowicie podoba mi się w nim to, że starasz się na siłę komplikować spraw i akcji, dzięki czemu naprawdę miło się go czyta. Aż sama zatęskniłam bardzo za tym jak pisałam bloga, ale to było wiele lat temu (może kiedyś dokończę moją historię, jak jeszcze trochę potęsknię za tym, kto wie ;3) Dziękuję Ci, dzięki Tobie odżyły we mnie wspomnienia i mimo bardzo ciężkiej sesji na studiach dawno tak nie odpoczęłam czytając coś :) Czekam z niecierpliwością na nowy rozdział i błagam byś nie przerywała historii, bo to chyba czytelnika boli najbardziej, gdy opowieść zostaje niedokończona (ja tak pokrzywdziłam moich czytelników i żałuję, ale też rozumiem, kiedy po prostu brak czasu i weny nie pozwala na pisanie). Dlatego czekam z niecierpliwością! <3
OdpowiedzUsuń*nie starasz się na siłę komplikować (przepraszam, było już późno :D)
UsuńTak jak poprzednia komentatorka wpadłam tutaj dziś rano i właśnie skończyłam czytać najnowszy odcinek Twojej historii.. wprost nie mogę się doczekać na ciąg dalszy i mam nadzieję, że pojawi się jak najszybciej..
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i życzę weny.
Ten blog jest boski!!! Uwielbiam go!! Kiedy następny rozdział, nie mogę się doczekać!!! 😍💖
OdpowiedzUsuńHedwiga 😉
C U D O W N E !
OdpowiedzUsuńUwielbiam twoje opowiadanie, jest wręcz idealne!!!
Z niecierpliwością czekam na kolejny rozdział ;)
Pozdrawiam i baaardzo dużo weny życzę ! ;>>>
Ty to potrafisz potęgować napięcie - ten sen było koszmarny, naprawdę uwierzyłam w to ;____;
OdpowiedzUsuńSłodcy są, Draco zrobiłby dla niej wszystko, a ona dla niego chyba jeszcze więcej (o ile to możliwe) :D
Mam nadzieję, że wkrótce pojawi się coś więcej :)
Podoba mi się czytam twoje opowiadania od jakiegoś czasu :D Mam zaszczyt też zaprosić cię do mnie http://milosctotrudneuczucie.blog.pl/ nie jest to takie dobre jak twoje ale mam nadzieję ze się spodoba :D Prosiła bym o komentarze ;) A tak naprawdę to piszesz genialnie bardzo mi się podoba. Weny życzę :3 i kolejnych świetnych rozdziałów
OdpowiedzUsuńSerdecznie zapraszam na bloga http://tempus-fugacia-quod-tempus-dramione.blogspot.com/ :D
OdpowiedzUsuńNapisz w końcu kolejny rozdział bo już nie moge się doczekać co będzie się działo dalej. Nie dręcz tak :)
OdpowiedzUsuńDuuusiek :)
Uwielbiam Twoje opowiadanie, piszesz w taki sposób, że przyjemnie się to czyta. Historia, którą przedstawiasz tak bardzo mnie wciągnęła, że przeczytałam wszystkie rozdziały w ciągu godziny i wciąż mam ochotę na więcej :D Co minute zaglądam tu żeby sprawdzić czy przypadkiem nie pojawił się nowy rozdział :) Twoje opowiadanie jest tak dobre, że nawet nie mam ochoty czytać innego bo mam wrażenie że nie dorówna Ci poziomem. Czekam z niecierpliwością na kolejny rozdział <3
OdpowiedzUsuńInez :)
Cudowny blog!Przeczytałam go jednym tchem! świetne pomysły, cudowna historia! Z niecierpliwością czekam na kolejne rozdziały i nie każ czekać za długo :D
OdpowiedzUsuńWow , odkrylam twoj blog jakis czas temu lecz kompletnie o nim zapomnialam! :C Teraz jednak nadrobilam straty , przeczytalam wiekszosc twoich opowiadan i jest przekonana ze teraz tak latwo nie da o sobie zapomniec ten blog , czekam tylko na kolejny rozdzial z utesknieniem. (brak znakow polskich przeprszam nie moja wina ;c )
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i zycze duuuzo weny ;3
UsuńM.S
Czytałam jednym tchem wszystkie rozdziały do 5 rano <3 są niesamowite!!!
OdpowiedzUsuń